شادی به ایرانی ها حرام نیست

شادی بعد از شکست مقابل آرژانتین؛ هشداری برای مسئولان فرهنگی

  اگر برای شادی های جمعی حلال بسترسازی نشود، شادی های حرام شایع می شود‎

از باخت ما تا تساوی غنا!

که گفته که هیأت ها، فقط برای عزاداری اند؟ یا نهادهای انقلابی، فقط برای عزاداری اند؟ چرا شادی ها، باید توسط گروه هایی که خیلی به قید و بندهای شرعی پایبند نیستند، مصادره شود و به چه دلیل، مردم مذهبی و حزب اللهی ها، باید ترجیح دهند که دور شادی را خط بکشند چون نمی خواهند بین جماعتی که شادی را جز در رقص و عیاشی نمی دانند، آفتابی شوند؟

در این یادداشت، نه بناست اثبات شود که ما ایرانی ها خیلی مغمومیم، نه بناست مسئولان فرهنگی محکوم شوند که خیلی بی خیالند؛ بلکه سعی بر این است که کمی تعمق شود در بحث شادی عمومی به عنوان یک کل و شادی مردم بعد از باخت مقابل آرژانتین به عنوان یک مصداق و جزء.

1-یقینا بازی غیورمردانه و شجاعانه ی تیم ملی فوتبال ایران مقابل آرژانتین، افتخارآمیز و شادی آفرین بود، اما نکته این جاست که گل دقیقه ی 91 لیونل مسی، فارغ از کیفیت کاملاً قابل قبول بازی ایران مقابل آرژانتین، باعث شد حقیقتاً آه از نهاد همه ی ایرانیان برخیزد. پس قاعدتاً اگرچه ما غیورانه بازی کردیم و چیزی نمانده بود دروازه ی آرژانتین را هم باز کنیم، اما نهایتاً ما بازنده ی میدان بودیم!