تاوان

تاوان

من‌و جون‌پناه خودت کن برو 
بذار پای این آرزو واستم 
به هر کی بهم گفت ازت رد شده 
قسم می‌خورم من خودم خواستم 

من‌و جون پناه خودت کن برو 
من از زخم‌هایی که خوردم پرم 
تو باید از این پله بالا بری 
تو بالا نری من زمین می‌خورم 

درست لحظه‌ای که تو باید بری 
اسیر یه احساس مبهم شدیم 
ببین بعد یک عمر پرپر زدن 
چه جای بدی عاشق هم شدیم 

برای تو مردن شده آرزوم 
یه حقی که من دارم از زندگیم 
نگاه کن تو این برزخ لعنتی 
چه مرگی طلبکارم از زندگیم 

به هر جا رسیدم به عشق تو بود 
کنار تو هر چی بگی داشتم 
ببین پای تاوان عشقم به تو 
عجب حسرتی تو دلم کاشتم 

اگه فکر احساسمونی برو 
اگه عاشق هر دومونی برو 
تو این نقطه از زندگی مرگ هم 
نمی‌تونه از من بگیره تو رو 

روزبه بمانی

نجواهای یک بغض لبریز

نجواهای یک بغض لبریز

دلتنگم ، همین ، و این نیاز به هیچ زبان شاعرانه ای ندارد

باید تو را همیشه به دقت نگاه کرد
یعنی نه سرسری، سر فرصت نگاه کرد
خاتون! بگو که حضرت خالق خودش تو را
وقتی که آفرید چه مدت نگاه کرد
هر دو مخدرند که بیچاره می کنند
باید به چشم هات به ندرت نگاه کرد
هر کس نظاره کرد تو را دلسپرده شد
فرقی نمی کند به چه نیت نگاه کرد
عارف اگر برای تقرب به ذات حق
زاهد اگر برای ملامت نگاه کرد
تو بی گمان مقدسی و کور می شود
هر کس تو را به قصد خیانت نگاه کرد

شعراز : مسلم محبی
===================
تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد
غزل و عاطفه و روح هنرمندش را
از رقیبان کمین کرده عقب می ماند
هر که تبلیغ کند خوبی دلبندش را
مثل آن خواب بعید است ببیند دیگر
هر که تعریف کند خواب خوشایندش را
مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد
مادرم تاب ندارد غم فرزندش را
عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو
به تو اصرار نکرده است فرآیندش را
قلب ِ من موقع اهدا به تو ایراد نداشت
مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را
حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید
بفرستند رفیقان به تو این بندش را
منم آن شیخ سیه روز که در اخرعمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را

از : کاظم بهمنی
===========
تو مهربانتر از آنی که فکر می کردم
درست مثل همانی که فکر می کردم
شبیه ... ساده بگویم کسی شبیهت نیست
هنوز هم تو چنانی که فکر می کردم
تو جان شعر منی و جهان چشمانم
مباد بی تو جهانی که فکر می کردم
تمام دلخوشی لحظه های من از توست
تو آن آن زمانی که فکر می کردم
درست مثل همانی که در پی ات بودم
درست مثل همانی که فکر می کردم 

شعر

نجواهای یک بغض لبریز

دلتنگم ، همین ، و این نیاز به هیچ زبان شاعرانه ای ندارد

هر نسیمی که نصیب از گل و باران ببرد
می تواند خبر از مصر به کنعان ببرد
آه از عشق که یک مرتبه تصمیم گرفت
یوسف از چاه درآورده به زندان ببرد
وای بر تلخی فرجام رعیت پسری
که بخواهد دلی از دختر یک خان ببرد
ماهرویی دل من برده و ترسم این است
سرمه بر چشم کشد،زیره به کرمان ببرد
دودلم اینکه بیاید من معمولی را
سر و سامان بدهد یا سر و سامان ببرد
مرد آنگاه که از درد به خود میپیچد
ناگزیر است لبی تا لب قلیان ببرد
شعر کوتاه ولی حرف به اندازه ی کوه
باید این قائله را "آه" به پایان ببرد
شب به شب قوچی ازین دهکده کم خواهد شد
ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد!

حامد عسگری
=======
دار و ندارم را خـــزان از من بریدست
برگرد ، تنهایی امان از من بریدست
روزی مجالی داشتم گاهــــی بگریم
امروز آن را هم جهان از من بریدست
اکنون به دنبالِ رفیقی نیمه راهــم
آغاز راه آن مهربان از من بریدست
توفانی آمد آشیانم را به هم ریخت
آرامشـم را آشیـان از من بریدست
گیرم عقابـــم ، ای پرستوهای وحشی
آسوده باشید ، آسمان از من بریدست
توفان ! رها کن برگ های مرده ام را
دیریست مهـر باغبان از من بریدست
با سنگ روزی می گرفت از من سراغــــی
آن سنگ دل هم بی گمان از من بریدست
 

غزلهای انتخابی 2

غزلهای انتخابی

بگذار زمان روی زمین بند نباشد
حافظ پی اعطای سمرقند نباشد
بگذارکه ابلیس دراین معرکه یک بار
مطرود  ز درگاه خداوند نباشد
بگذار گناه هوس آدم و حوّا
بر گردن آن سیب که چیدند نباشد
مجنون به بیابان زد و لیلا... ولی ای کاش
این قصه همان قصه که گفتند نباشد
ای کاش عذاب نرسیدن به نگاهت
آن وعده ی نادیده که دادند نباشد
یک بارتو درقصه ی پرپیچ و خم ما
آن کس که مسافر شد و دل کند نباشد
آشوب،همان حس غریبی ست که دارم
وقتی که به لب های تو لبخند نباشد
درتک تک رگهای تنم عشق تو جاریست
در تک تک رگهای تو هرچند نباشد
من می روم و هیچ مهم نیست که یک عمر...
زنجیر نگاه تو که پابند نباشد
وقتی که قرار است کنار تو نباشم
بگذار زمان روی زمین بند نباشد...
 

خیال تو

خیال تو

هر شب من از خیال تو سرشار می شوم

هر صبح با اذان تو بیدار می شوم

کارم فقط به راه شما خیره ماندن است

شغل مرا نگیر که بیکار می شوم

دست خودم که نیست مرا سرزنش مکن

از سوی دل به عشق تو اجبار می شوم

بیچاره من که از طرف چشمهای تو

روزی هزار مرتبه احضار می شوم

وقتی که نیستی چه امیدی به ماندنم

از زندگی بدون تو بیزار می شوم

برگرد تا دوباره به عشقت یقین کنم

بی تو دچار شاید و انگار می شوم

روزم به روزمرگی غیبتت گذشت

اما دوباره شب زتو سرشار می شوم

از رو نمی روم همیشه همین بوده ، باز هم

فردا دچار این همه تکرار می شوم

سهیل نفیسی ، یک آقای خاص !

سهیل نفیسی ، یک آقای خاص ! ( دانلود بهترین آثار ، متن تمام آهنگ ها و کد یپیشواز برای ایرانسل )

***
حرف خوب امروز :

برای همه ی مردمی که در انتظار معجزه ی مردی ، بیکار نشسته اند :

 

" دیر آمدی موسی ! دوره ی اعجازها گذشته است ؛ عصایت را به چارلی چاپلین هدیه کن تا کمی بخندیم. "

 از شمس لنگرودی

***

دانلود بهترین آثار سهیل نفیسی و متن تمام اشعار

تقدیم به آتوسا

سهیل نفیسی در چند کلمه با دو فعل

خواننده و گیتاریست آوانگارد ، دوست دار ادبیات و شعر معاصر ، یک هنرمند خاص

استفاده ی نفیسی از اشعاری که ریتمی متفاوت با شعر کلاسیک و موسیقی سنتی دارند از او برای منتقدان عاشق قیاس تندیس "باب دیلن" و "لئونارد کوهن" ساخته .

رنگ آبی

رنگ سبز رنگ برگها

رنگ خواب آرزوها

میاره بهارو تو شهر

رنگ رقص شاپرکها

رنگ پاییز رنگ زرده

دلنشینه پر درده

رنگ خورشید محبت

دنیا رو طلایی کرده

سپیدی رنگ عبادت

رسم دیرین رفاقت

میشینه رو یاس باغچه

رنگ ساده نجابت

می شه تو دنیای رنگی

نمونه هیچ دلی سنگی

سنگی

حیفه آدما نبینن

دنیایی به این قشنگی

رنگ قرمز رنگ مینا

رنگ اون شعرای نیما

رنگ آبی رنگ دریاست

رنگ آسمون زیباست

رنگ قرمز رنگ مینا

رنگ اون شعرای نیما

رنگ آبی رنگ دریاست

رنگ آسمون زیباست

سبز و قرمز و سپیده

کی تن شهرمو دیده

تار اون از دل مردم

پودش از صفا تنیده

رنگ قرمز

رنگ آبی

رنگ قرمز رنگ مینا

رنگ اون شعرای نیما

رنگ آبی رنگ دریاست

رنگ آسمون زیباست

رنگ قرمز رنگ مینا

رنگ اون شعرای نیما

رنگ آبی رنگ دریاست

رنگ آسمون زیباست

رنگ قرمز

رنگ آبی

 

فرستنده متن : نوید ایزد