تاوان

تاوان

من‌و جون‌پناه خودت کن برو 
بذار پای این آرزو واستم 
به هر کی بهم گفت ازت رد شده 
قسم می‌خورم من خودم خواستم 

من‌و جون پناه خودت کن برو 
من از زخم‌هایی که خوردم پرم 
تو باید از این پله بالا بری 
تو بالا نری من زمین می‌خورم 

درست لحظه‌ای که تو باید بری 
اسیر یه احساس مبهم شدیم 
ببین بعد یک عمر پرپر زدن 
چه جای بدی عاشق هم شدیم 

برای تو مردن شده آرزوم 
یه حقی که من دارم از زندگیم 
نگاه کن تو این برزخ لعنتی 
چه مرگی طلبکارم از زندگیم 

به هر جا رسیدم به عشق تو بود 
کنار تو هر چی بگی داشتم 
ببین پای تاوان عشقم به تو 
عجب حسرتی تو دلم کاشتم 

اگه فکر احساسمونی برو 
اگه عاشق هر دومونی برو 
تو این نقطه از زندگی مرگ هم 
نمی‌تونه از من بگیره تو رو 

روزبه بمانی

این خواننده برای مجاز شدن هر کاری می کند/عکس

این خواننده برای مجاز شدن هر کاری می کند/عکس

جام جم نوا: آرمین زارعی متولد ۶۵ است. تمام زندگی‌اش را به پای موسیقی گذاشته است ولی کسی او را به نام واقعی‌اش نمی‌شناسد. ۲AFM حالا دیگر یکی از چهره های سرشناس موسیقی زیرزمینی ایران است، چهره‌ای که می‌گوید می‌خواهد از زیر‌زمین بیرون بیاید و به صورت رسمی و با مجوز کارهایش را منتشر کند. این اولین گفت‌و‌گویی رسمی آرمین است؛ گفت‌و‌گویی که آرمین در آن می گوید: «دیگر خسته شده‌ام، می‌خواهم مجاز کار کنم».

---

این روزها بازار مجاز شدن خوانندهای غیر مجاز داغ است. بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم آرام آرام خواننده هایی که اجازه فعالیت نداشتند با تعهد رسمی توانستند در بازار موسیقی ایران فعالیت کنند نمونه های این خواننده ها هم کم نبودند‏ از سعید مدرس و نریمان گرفته تا سامان جلیلی . اما حالا آرمین زارعی معروف ۲AFM در اولین گفتگوی رسمی اش با یکی از هفته نامه های ایران می گوید برای مجاز شدن حاضر است هر کاری بکند. هر تعهدی که بخواهند را می دهد تا مجاز شود. اگر این اتفاق بیفتد او اولین رپری خواهد بود که به صورت رسمی در بازار موسیقی ایران فعالیت خواهد کرد.
او در گفتگویش با هفته نامه تماشاگران از روزهای فعالیتش در تهران می گوید و از آشنایی اش با دیگر رپ خوان های زیرزمینی ایران‏. او از اسم های عجیب رپرها می گوید و از اینکه چرا عنوانش ۲AFM است.
اما چیزی که آرمین ۲AFM به آن تاکید دارد مجاز شدن است. سودای مجوز برای این خواننده زیر زمینی آیا صادر خواهد شد؟ آیا نام اولین رپ خوان رسمی موسیقی ایران آرمین ۲AFM است؟ باید منتظر واکنش های اهالی موسیقی به حرف های این خواننده باشیم.

• عکس های زیبا و جالب فاطیما بهار مست
• جان به لب آورده ام تا از لبم جانی دهی
• اشعار هوشنگ ابتهاج
• نجواهای یک بغض لبریز
• اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع
• نجواهای یک بغض لبریز
• شعر
• غزلهای انتخابی 2
• اگه از شب اگه از شکستن.....
• محمد بنا: وطنم را نمی فروختم
• لیست کامل عناوین یادداشتها

عکس های زیبا و جالب فاطیما بهار مست

فاطیما بهار مست 

جان به لب آورده ام تا از لبم جانی دهی

جان به لب آورده ام تا از لبم جانی دهی

                                                         دل ز من بربوده ای باشد که تاوانی دهی

     از لبت جانی همی خواهم برای خویش نه

                                                         زانکه هم بر تو فشانم گر مرا جانی دهی

 تو همی خواهی که هر تابی اندر زلف توست

                                                         همچو زلف خویش در کار پریشانی دهی

     من چو گویی پا و سر گم کرده ام تا تو مرا

                                                        زلف بفشانی و از هر حلقه چوگانی دهی

        من کیم مهمان تو، تو تنگها داری شکر

                                                      می سزد گر یک شکر آخر به مهمانی دهی

   من سگ کوی توام شیری شوم گر گاه گاه

                                                      چون سگان کوی خویشم ریزهٔ خوانی دهی

     چون نمی یابند از وصل تو شاهان ذره ای

                                                   نیست ممکن گر چنان ملکی به دربانی دهی

من که باشم تا به خون من بیالایی تو دست

                                                        این به دست من برآید گر تو فرمانی دهی

     کی رسم در گرد وصل تو که تا می بنگرم

                                                          هر دمم تشنه جگر سر در بیابانی دهی

       داد از بیداد تو عطار مسکین دل ز دست

                                                       دست آن داری که تو داد سخن دانی دهی

اشعار هوشنگ ابتهاج

اشعار هوشنگ ابتهاج

چندمین هزار امید بنی آدم

گفتم که مژده بخش دل خرم است این

مست از درم در آمد و دیدم غم است این

گر چشم باغ گریه ی تاریک من ندید

ای گل ز بی ستارگی شبنم است این

پروانه بال و پر زد و در دام خوش خفت

پایان شام پیله ی ابریشم است این

باز این چه ابر بود که ما را فرو گرفت

تنها نه من، گرفتگی عالم است این

ی دست برده در دل و دینم چه می کنی

جانم بسوختی و هنوزت کم است این

آه از غمت که زخمه ی بی راه می زنی

ای چنگی زمانه چه زیر و بم است این

یک دم نگاه کن که چه بر باد می دهی

چندمین هزار امید بنی آدم است این

گفتی که شعر سایه دگر رنگ غم گرفت

آری سیاه جامه ی صد ماتم است این

هست ای ساقی

شکوه جام جهان بین شکست ای ساقی

نماند جز من و چشم تو مست ای ساقی

من شکسته سبو چاره از کجا جویم

که سنگ فتنه سر خم شکست ای ساقی

صفای خاطر دردی کشان ببین که هنوز

ز داشت نکشیدند دست ای ساقی

ز رنگ خون دل ما که آب روی تو بود

چه نقش ها که به دل می نشست ای ساقی

درین دو دم مددی کن مگر که برگذریم

به سر بلندی ازین دیر پست ای ساقی

شبی که ساغرت از می پر است و وقت خوش است

بزن به شادی این غم پرست ای ساقی

چه خون که می رود اینجا ز پای خسته هنوز

مگو که مرد رهی نیست، هست ای ساقی

روا مدار که پیوسته دل شکسته بود

دلی که سایه به زلف تو بست ای ساقی

کمند مهر 

نجواهای یک بغض لبریز

نجواهای یک بغض لبریز

دلتنگم ، همین ، و این نیاز به هیچ زبان شاعرانه ای ندارد

تا نهان سازم از تو بار دگر
راز این خاطر پریشان را
می کشم بر نگاه ناز آلود
نرم و سنگین حجاب مژگان را
 
دل گرفتار خواهش جانسوز
از خدا راه چاره می جویم
پارساوار در برابر تو
سخن از زهد و توبه می گویم

آه ... هرگز گمان مبر که دلم
با زبانم رفیق و همراهست
هر چه گفتم دروغ بود، دروغ
کی ترا گفتم آنچه دلخواهست
 
تو برایم ترانه می خوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گوئیا خوابم و ترانه تو
از جهانی دگر نشان دارد

شاید اینرا شنیده ای که زنان
در دل «آری» و «نه» به لب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند

آه، من هم زنم، زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال

اعتراف  - از :  فروغ فرخزاد

اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع

نجواهای یک بغض لبریز

دلتنگم ، همین ، و این نیاز به هیچ زبان شاعرانه ای ندارد

اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع 

 خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
نخواست او به منِ خسته ـ بی‌گمان ـ برسد
شکنجه بیشتر از این؟ که پیش چشمِ خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد
چه می‌کنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر
به‌راحتی کسی از راه ناگهان برسد،...
رها کنی برود از دلت جدا باشد
 به آن‌که دوست‌تَرَش داشته به آن برسد
رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
گلایه‌ای نکنی بغض خویش را بخوری
که هق! هق!... تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که... نه! نفرین نمی‌کنم... نکند
به او ـ که عاشق او بوده‌ام ـ زیان برسد
خدا کند فقط این عشق از سرم برود
خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

از : اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع

******

خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه
گاهی شرایطی است که ناچاری از گناه
هر لحظه ممکن است که با برق یک نگاه
بر دوش تو نهاده شود باری از گناه
گفتم: گناه کردم اگر عاشقت شدم...
گفتی تو هم چه ذهنیتی داری از گناه!!
...
سخت است این‌که دل بکنم از تو، از خودم
از این نفس کشیدن اجباری، از گناه
بالا گرفته‌ام سرِ خود را اگرچه عشق
یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه
دارند پیله‌های دلم درد می‌کشند
باید دوباره زاده شوم، عاری از گناه

از : اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع

******

غم که می‌آید در و دیوار، شاعر می‌شود
در تو زندانی‌ترین رفتار شاعر می‌شود
می‌نشینی چند تمرین ریاضی حل کنی
خط‌کش و نقاله و پرگار، شاعر می‌شود
تا چه حد این حرف‌ها را می‌توانی حس کنی؟
حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می‌شود
تا زمانی با توام انگار شاعر نیستم
از تو تا دورم دلم انگار شاعر می‌شود
باز می‌پرسی: چه‌طور این‌گونه شاعر شد دلت؟
تو دلت را جای من بگذار شاعر می‌شود
گرچه می‌دانم نمی‌دانی چه دارم می‌کشم
از تو می‌گوید دلم هر بار شاعر می‌شود

از : اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع

*******

گریه کردم گریه هم این بار آرامم نکرد
هرچه کردم ـ هر چه ـ آه انگار آرامم نکرد
روستا از چشمِ من افتاد، دیگر مثلِ قبل
گرمی آغوش شالیزار آرامم نکرد
بی‌تو خشکیدند پاهایم ،کسی راهم، نبرد
دردِ دل با سایه‌ی دیوار آرامم نکرد
خواستم دیگر فراموشت کنم اما نشد
خواستم اما نشد، این کار آرامم نکرد
سوختم آن‌گونه در تب، آه از مادر بپرس
دستمالِ تب‌بُر نم‌دار آرامم نکرد
ذوق شعرم را کجا بردی؟ که بعد از رفتنت
عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

از : اشعار زیبای مرحومه نجمه زارع