انسان در گذر زمان دچار برخی بیماریهای جسمی میشود ؛ وی در هنگام مواجهه با بیماریها تمام تلاشش را میکند تا دوباره سلامت گردد .بنی بشر برای مبتلا نشدن به بیماری ، عوامل بروز آن را شناسایی میکند تا با پیشگیری ، از ابتلا به آن جلوگیری نماید .
اما جای بسی تأسف، که در روزمرگی این دنیا چنان غرق جسم میشویم که گاه روح را از یاد میبریم و دچار بیماریهای روحی میشویم، این بیماریها چنان قلب انسان را به عفونت گناه آلوده میکند که پس از مدتی ریشه انسانیت را در وجود انسان میخشکاند و آنگاه است که قرآن در توصیف موجودی که خداوند او را اشرف مخلوقات خواندش؛ چنین میفرماید: «اولئک کاالانعام بل هم أضلّ.» کاش انسان، در میان هیاهوی این دنیا، ساعتی را به خود بیاندیشد که آیا روح الهیاش آلوده به زخمهای چرکین کفر، نفاق، شرک، شک و ... شده است؟
در این مقاله به ذکر برخی بیماریهای قلب ، که در میان آیات نورانی قرآن به آن اشاره شده است ، میپردازیم :
1- کفر
قلب، گاهی بر اثر بیتوجهی انسان نسبت به حقایق و دور ماندن از اندیشه صحیح دچار کفر می گردد.
انکار از روی عناد، انکار بعد از معرفت و ایمان، صرف کردن نعمت در مسیر شیطان، از مصادیق کفر است؛ قرآن در این سه زمینه آیات متعددی دارد، برای نمونه میخوانیم:
[فَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِیداً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِینَ] «آل عمران ، 56». اما کسانی که کافر شدند، آنان را در دنیا و آخرت به عذابی سخت شکنجه میکنم و برای آنان هیچ یاوری نخواهد بود. ادامه مطلب ...