فرهنگ امروز/ فاطمه شمسی:
«خوشبختانه می‌توان لحظة دقیق مرگ معماری مدرن را تعیین نمود. معماری مدرن در شهر سنت لوئیسِ ایالت میسوری در جولای ۱۹۷۲ در ساعت ۳.۳۲ دقیقه بعدازظهر مرد.» (چارلز جنکس)
پروئیت-ایگو[۱] پروژۀ مسکونی منحصربهفردی در ایالت میسوری بود که به یک شرکت معماری واگذار شد و هدف از آن سکونت طبقات کم‌درآمد و کنترل جمعیت در حال افزایش شهری و زاغه‌نشینی و سوق دادن بخشی از جمعیت به زندگی در حومه بود. طرح و نقشۀ این مجتمع مسکونی تحت تأثیر اصول لوکوربوزیه و کنگرۀ بین‌المللی معماران مدرن (CIAM) ریخته شد. میزان سکنۀ این مجتمع تا سال ۱۹۵۷ به اوج خود حدود ۹۱ درصد رسید، اما با گذشت زمان نارضایتی ساکنان آن از ساختمان‌هایی بی‌روح که نوع زندگی ویژه‌ای را به آنها تحمیل می‌کرد بالا رفت و عدم تطبیق خواسته‌های کاربران با امکانات بناها و افزایش جرم و جنایت، شهرک را تبدیل به محلی غیرقابل سکونت ساخت. این پروژه در نهایت به دلیل عدم توجه به فرهنگ‌ها، سبک زندگی و تفاوت‌های افراد و پایبندی به سبک بین‌الملل و مشکلات تأسیساتی و غیره شکست خورد و در جولای سال ۱۹۷۲ در ساعت ۳.۳۲ دقیقه توسط دولت منهدم گشت.